De laatste periode van je leven

Een praatje slaan met Maurits (86 jaar) is altijd aangenaam, hij heeft de tweede WO intens beleefd, heeft 5 kinderen, 12 kleinkinderen en 5 achterkleinkinderen. Zijn levenservaringen vertelt hij heel gemoedelijk en zelfs over zijn meest donkere dagen toen zijn vrouw overleed uit hij zijn verdriet. Hij praat met mij honderd uit over zijn leven en het einde die nadert...
Maar niet iedereen van zijn generatie spreekt over sterven zoals Maurits dat doet. Schaamte, niet weten hoe, conflict(en), angst, ... zijn hiervan de redens.
Hoe help ik oudere mensen (75+) die over sterven willen praten maar het niet durven?
Ik heb een lijstje opgesteld met de vragen waarop zelfs een klein antwoordje genoeg aanzet geeft om de stap te zetten sterven bespreekbaar te maken.
Hierbij deel ik samen met jullie deze vragen:
1. Wat betekent sterven voor jou?

• Hoe terugblikken op je leven?
• Je gevoelsleven verandert de laatste jaren van je leven, hoe is dat dan?
• Wat betekent sterven voor je partner, familieleden, kennissen, de anderen…?

2. Hoe kan je:

• Fysische klachten bespreekbaar maken zonder in herhaling te vallen?
• Je geestelijke toestand aanvaarden in geval van achteruitgang of dementie?
• Je emotionele kant: gedachten hebben invloed op de mate van emotionaliteit, hoe is dat voor jou?
• Je spirituele voorkeur: religie, godsdienst, welke invloed heeft deze keuze op je laatste periode?

3. Welke conflicten doen zich voor?

• Onbegrip bij jezelf
• Onbegrip van de omgeving
• Hoe communiceer je met jezelf?
• Hoe communiceer je met je omgeving?

Hoezo een blog over dit thema?

De laatste periode van je leven, waar durven praten een essentieel onderdeel van is.
Mensen helpen omgaan met de laatste periode van hun leven. Een benadering met empathie die geen gelijke kent,  het einde betekent niet noodzakelijk "STOP praten."

Thema van deze bijdrage: "Durven praten en stilstaan bij sterven."