De eerste stappen naar empathie
De eerste dag naar school was een
moeilijk moment. Ik wilde wel opstaan maar had er echt geen zin in. Wat mij
vooral afschrikte was een andere omgeving, waarom kon ik gewoonweg niet in bed
blijven liggen? Ik lag nog zo goed te slapen en ik werd wakkergemaakt en
waarom? Waarom???
Die ene dag zal ik nooit vergeten,
vooral het moment van moeten opstaan en naar school vertrekken. School zelf
viel mee, best wel leuk eigenlijk. Zoveel nieuwe mensen rondom mij, zoveel
nieuwe dingen te leren… Tot zover mijn eerste ervaring van het schoolgebeuren J
En toen veranderde er zoveel … Ik
speelde graag zorgeloos en vrij op de speelplaats met de nodige bewegingen:
lopen, rennen en vallen natuurlijk. Kortom het was een heerlijk vertoeven en
nogmaals zonder zorgen J
;;;;;
7 jaar, bewust van jezelf en
plots meer gefocust op het zelfbeeld… het werd anders, spelen verliep voor
mezelf stroever, meningsverschillen ontstonden, groepjes vrienden ontstonden
enzovoort…
Afscheiding werd een innerlijk thema en ik ging op zoek naar mezelf.
Tijdens deze zoektocht waren er tal van pijnlijke herinneringen: afgewezen
worden door vrienden en door leerkrachten.
Wat eng werd het voor mezelf zeg J het avontuur kende ups
en downs, maar inzichten verwerven werd voor mij een nieuwe wereld. Ik zocht
naar betekenissen, diepere oorzaken van mijn gewaarwordingen en ik dacht dus
veel na. Het werd een speeltuin in mijn hoofd in combinatie met fietsen naar
school, voetbal spelen op woensdagnamiddag met kameraden van school. Sporten
boeide mij ook, naast de inzichten en betekenissen waarnaar ik voortdurend op
zoek naar was. Het kon met mij ook een andere kant opgegaan zijn, creativiteit
met dansjes en muziek en zelfs theater. Het werd een andere veilige weg, de weg
van het denken…
Empathie in volle ontwikkeling
Ik ontwikkelde empathie, inlevingsvermogen, met heel veel
aanpassingsvermogen ten goede en ten slechte… Steeds meer en meer vroeg ik me
af hoe het kwam dat anderen deze empathie niet aan mij konden geven. Ik voelde
mij een slachtoffer van mijn eigen sterkte, de empathie die ik ontwikkeld had.
Kon de wereld nu zo anders zijn?
Al van jongs af aan had ik oog
voor anderen hun gedrag, the good and the bad verhoudingen zag ik reeds voor
ogen. Een verstandige leerlinge werd ik genoemd door een leerkracht, een wijze
leerlinge. Maar die wijze leerlinge worstelde met pesterijen, er niet bij
horen, gevoel van machteloosheid, woede om toch maar op te vallen en er bij te
horen, … Neen wijze leerlingen hebben het hard te verduren. En vooral als angst
onder je huid begint te kruipen en niet meer weet waarin waaruit met jezelf.
Vanbinnen werd ik best onrustig en rebellerend van aard voor mezelf en mijn
omgeving. Voor de omgeving was dit telkens een contradictie: wijze leerlinge
maar gedrag vertoont a-typische verschijnselen (job niet gelinkt aan
opleiding).
Wat telkens terugkwam in mijn
leven (privé en zakelijk gerelateerd) was Empathie en mensgerichtheid. Deze
rode draad gebruik ik in mijn praktijk “Empathische communicatie” waar ik jonge
mensen help doorheen hun struggle met leerstof en werknemers doorheen
conflicten bij zichzelf, in relaties en de job.
Empathie verbindt ons met elkaar,
we begrijpen elkaar beter en het zorgt voor evolutie, harmonie en rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten