TOEN, in het verre verleden...
Het huis staat leeg, als ik met mijn hart kijk.
Het huis ziet er niet leeg uit, de meubels bekleden de ruimtes.
Het huis was altijd leeg, mijn hoofd niet want ik speelde met mijn speelgoed ALLEEN
De fantasie van mijn poppen die levend werden en mijn zusje of broertje konden zijn en zelfs waren
Het huis was terug leeg, geen levende ziel aanwezig, altijd weg...
De geest was vrij en het huis was leeg, het voelde goed, het was een gewoonte.
Kan een kind dat wel aan? Een leeg huis en geen ziel te bespeuren, zal het altijd zo zijn?
NU, in de huidige tijd
Een ander huis en terug die leegte, een gewoonte, een vrijheid
Een gemis aan leven, aan warmte, een traan, een lach en familie, of toch een kat of hond
Was het ooit maar een vol huis geweest
Dan was het huis vandaag ook vol...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten